Open brief aan politieke partijen

 

Betreft ‘De Zorg’ in het buitenland, i.c. Frankrijk waar ik woon.

 

U zult zeggen: Wat heeft Nederland daarmee te maken? Dat vraag ik me dus ook af. Destijds hebt u in uw ondoorgrondelijke wijsheid beslist dat er een overkoepelende organisatie moest komen, het CVZ, dat ook voor Nederlanders in het buitenland de zorg regelt waarvoor dan wel in Nederland betaald moet worden. Ik schets u wat dat in de praktijk voor mij betekent:

Frankrijk kent voor haar eigen onderdanen een gratis basisverzekering met eigen bijdragen voor huisarts, medicijnen etc. en er is in de meeste gemeentes een EHBO-post waar je standaard 40 euro betaalt. De meeste Fransen sluiten zelf een aanvullende verzekering, vergelijkbaar met de Nederlandse verzekering waar je je eigen verzekeraar en condities kiest en zelf premie voor betaalt. Net als voor elke andere verzekering krijg je daarvoor een polis als verzekeringsbewijs. Voor de gratis basisverzekering bestaat geen polis: elk bezoek, ingreep of medicatie kent zijn eigen vergoedingspercentage waarvoor het onmogelijk is een totaal overzicht te geven, zegt CEPAM, de overheidsorganisatie die hierover gaat.

Toen ik mij uit Nederland uit liet schrijven, kreeg ik geen enkele informatie mee; ik ging er van uit dat ik alle faciliteiten ter plekke zou kunnen regelen – ik bleef immers binnen Europa. Op mijn nieuwe adres stuurde het CVZ mij een formulier 121 dat ik ingevuld naar CPAM bracht waar ik mijn carte vitale, de sleutel tot de basisverzekering, ontving. Net als autochtone Fransen kan ik sindsdien (met bijbetaling) naar huisarts, apotheek en eerste hulp, een prettig gevoel, al weet ik nog steeds niet waarvoor ik verzekerd ben.

 

Wel weet ik intussen dat ik aan het CVZ een standaard nominale premie moet betalen voor dat voorrecht van deelname aan de voor Fransen gratis regeling en daarenboven nog de in Nederland gebruikelijke inkomensafhankelijke bijdragen plus een fiks bedrag voor de AWBZ waar ik nooit van zal profiteren omdat die in Frankrijk onbekend is. Verdragsbijdrage, noemt het CVZ die laatste aderlating verhullend (verdrag met wie?). Hoe verhoudt verplichte deelname aan regelingen waar je niets aan hebt zich tot Europese wetgeving? Veel gepensioneerden zijn al teruggekeerd naar Nederland en verchagrijnen daar geheel onnodig tot extra ‘zorg’-consumenten terwijl ze in zonniger oorden nog lang en gelukkig zouden kunnen voortleven. Destijds vond ik die klagende pensionado’s maar zeurpieten; nu schaam ik me dat ik ze toen niet au sérieux nam. In tegenstelling tot die terugkeergroep wil ik toch hier blijven, hoe onrechtvaardig en overbodig ik die CVZ-structuur ook vind: zij lijkt mij vooral bedoeld om ex-bestuurders een lucratief baantje te bezorgen – Nederland kent meer van die opvanginstituten.

Het liefst zou ik me gewoon hier in Frankrijk voor ziektekosten verzekeren op de Franse manier: voor diezelfde 1200 euro per jaar die CVZ vraagt voor nominale premie, zou dat prima gaan, en ook een bredere Europese zorgverzekering zou ik onmiddellijk omarmen maar u, politici, hebt anders beslist, ongetwijfeld omdat de Nederlandse zorg de duurste van Europa is en alle bronnen moeten worden aangeboord via inkomensafhankelijke bijdragen. Ik voel me alsof ik in een ‘pluk-ze’-regeling ben beland en met mijn modaal inkomen tot de categorie ‘zakkenvullers’ wordt gerekend, terwijl het pensioenen betreft die onder druk staan (ABP) en één lijfrente die volgend jaar afloopt. Ruim 11% van mijn inkomen gaat zo regelrecht naar het blijkbaar ernstig zieke thuisland, terwijl ik hier niet weet waarvoor en waartegen ik verzekerd ben, tenzij ik er nog eens extra een (op mijn leeftijd dure) aanvullende verzekering bijneem. Misschien is dat ook wel de bedoeling van het hele systeem, ik ben er nog steeds niet achter: 2x een nominale premie betalen? Het staat allemaal op Internet zegt men mij door de telefoon maar ik ben er niet handig in (70++) en ook mijn broer die wel Internet-begaafd is, kan me niet geruststellen.

 

Ik ging een keer langs bij het CVZ in Diemen om daar te vragen of men mij kon vertellen waarvoor ik verzekerd ben; daar schrok men van die vraag om een verzekeringsbewijs: we kunnen niet voor alle landen van de wereld een polis leveren, was het antwoord, en ik werd wederom naar CPAM verwezen. Naar mijn idee hoor je een polis te krijgen van degene aan wie je de premie betaalt. Er is ook geen mogelijkheid om dan tenminste de door mij betaalde bijdragen voor huisarts en apotheek vergoed te krijgen: blijkbaar ben ik tegen veel geld gewoon Frans geworden. Moet ik de Franse nationaliteit aannemen om te ontsnappen aan belasting voor de buitenproportioneel hoge zorgconsumptie van Nederlanders? Zou het niet beter zijn het Franse systeem over te nemen? Is het echt minder goed dan het Nederlandse? Toen Nederland nog een zompig moeras was met hier en daar een terp, bloeiden hier cultuur en wetenschap al volop en ik heb dan ook alle vertrouwen in het peil van medische zorg mocht ik onverhoopt in dat circuit terecht komen. Hier geen klachten over te dure zorg, misschien omdat fastfoodketens er haast niet voorkomen en je nergens snacktenten of patatkramen ziet. Men eet verantwoord in bedrijfs- of schoolkantines; jonge vrouwen dragen maatje 36, zodat maagverkleiningen of liposucties onnodig zijn – dat scheelt al een hoop kosten.

 

Politiek, denk ruimer: zorg zit vooral in voorzorg, ook al is dat een ander beleidsterrein. Stop instituten als CVZ die grensoverschrijdende landgenoten dubbel pakken als waren zij landverraders. Hoe ontsnapt men aan de klauwen van de Nederlandse leeuw? Het maakt me nog Europeser dan ik al was en ik zal dan ook in september per brief op de meest Europese partij stemmen. Wanneer komt er eindelijk een Europees paspoort?

 

Ik heb in elk geval een euthanasieverklaring opgesteld voor als ik echt iets ernstigs krijg – dan moet ik wel terug naar Nederland want euthanasie is hier in Frankrijk nog bij wet verboden. Maar zo’n simpele ingreep zal het CVZ me dan toch nog wel gunnen: tegen die tijd zal ik er alles bij elkaar een aardig bedrag voor hebben neergeteld.