Stel: de overheidsgebouwen in de staat Alaska worden aangevallen en bezet door Russische inwoners en onduidelijke hulptroepen. Zouden dan ook de andere staten van de VS toekijken? Natuurlijk niet – het zijn dan ook verenigde staten die samen optreden. Dat moet een geruststellend idee zijn voor de andere staten van de VS. Niet voor Europa waar de meerderheid voor zelfstandige staten zegt te zijn.

Helaas is het nu niet Alaska maar Oekraïne waar Poetin Europa’s verdedigingslinies uittest. Oekraïne betekent grensland en we zien die grens voor onze ogen verschuiven.

Gemaskerde mannen in ondefinieerbare pakken bezetten overheidsgebouwen en de manipulerende agitator waarschuwt vanaf de overkant om ze geen strobreed in de weg te leggen. Zij zijn gekomen om (blijkbaar gediscrimineerde) etnische Russen in die regio bij te staan en overal hun witblauwrode geurvlag te plaatsen. Langs de kant staan ronde grijze dametjes devoot ‘Russia Russia’ te roepen: je verwacht elk moment dat ze afschroefbaar zullen blijken en er een zelfde, kleinere uitgave onder verscholen zit, en misschien nog wel één daarbinnen.

Bij de machtsovername op de Krim hoorde je tenminste nog wel eens een argument: in Rusland blijken pensioenen hoger en het leven goedkoper te zijn; dat is wat een oudere dame daar toen tegen de pers zei. Zij was de enige, de rest riep ook daar ‘Russia Russia’ wat niet veel meer dan ‘Poetin Poetin’ betekent en wijst op persoonsverheerlijking of gewone dementie. Het zou goed zijn beelden te tonen uit de arme gebieden van Rusland in plaats van uit het miljonairscentrum Moskou. Zo welvarend is het in de Kaukasus of in het Aziatische gedeelte echt niet, dat zou de Baboeska’s best eens tegen kunnen vallen.

Afgewacht moet worden waarheen die ondefinieerbare strijders het grensland verder verleggen. De Baltische staten slaan al alarm – ooit vormden zij een menselijk lint door al hun landen om na het ijzeren tijdperk hun vroegere onafhankelijkheid te herwinnen, maar zo’n lint is makkelijk door te knippen. Dan volgen Roemenië, Polen en Hongarije, zo wordt Europa als versleten tapijt opgerold en bij het grof vuil gezet. Het voorbeeld dat Europa eeuwenlang ooit was voor de wereld, zou zich dood moeten schamen.

De VS zullen niet nogmaals, voor de derde keer, het onderling zo verdeelde Europa te hulp willen schieten. Via de NAVO zijn afspraken gemaakt en Poetin zal als goede schaker die macht omzeilen: zijn prooi is Oost-Europa, en hoe zwakker dat komt te staan, des te korter zal het oprollen duren. Als een tijger sluipt hij rond het grensland, wachtend tot de zwakste elementen worden prijsgegeven – als een uit de kudde losgeraakt kalf.

Volgende maand zijn de Europese verkiezingen en misschien hebben de aarzelende kiezers dit zetje nog nodig: wie denkt dat elk land in zijn eentje dergelijke dreigingen kan keren, zou in plaats van op de wereldkaart op de globe moeten kijken en dan proberen ons land te vinden – zelfs het huidige Europa, inclusief de grenslanden, valt in het niet tegenover alle andere grootmachten (uitgezonderd Australië, daar hebt u gelijk in). In dit jaar van herdenking van de eerste wereldoorlog, zijn nasleep in de depressie en de ijzige greep van de goelag op andersdenkenden, moeten we ons misschien toch eens echt Europeaan gaan voelen, al is het maar om geen grensgeval te worden.